မင္းမုန္းတဲ့လူ

မိုင္မ်ားလည္း ငါ ေက်ာ္လြန္ ျဖတ္သန္းလို႔
အခ်ိန္ ရထားနဲ႔ ခရီးဆက္တုန္း
ေအးစက္တဲ့ လြင္ျပင္က်ယ္မ်ား အဆံုး
ခိုလႈံစရာ တစ္ၿမိဳ႕ၿမိဳ႕ ၀င္လိမ့္ႏိုး
ရင္ခြင္ဟာ ေရြ႕ေနတယ္
ရင္ခုန္သံ အက်ိဳးအပဲ့ေတြနဲ႔
နာက်င္တဲ့ အတိတ္ေတြကုိ အေရခြံခြာ
ငါ႔ဘ၀ ဘယ္ေတာ့မ်ား အသစ္ျဖစ္မလဲ

ငါေမ့ဖုိ႔ သိပ္ခက္ခဲ
ငါ႔အေတြးထဲ စူးဆဲ မင္းအမုန္းေလး
ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖုိ႔ ငါ႔ အင္အားမဲ့
ဒီ အမုန္းက လြတ္ဖုိ႔ အတြက္
ဘယ္ေလာက္ထိ ေျပးမလဲ
ငါ႔ ဘ၀ႀကီး အခုထိ
ဒဏ္ရာေတြ အလယ္မွာ ငါ တစ္ေယာက္တည္း

မင္းအမုန္းနဲ႔ ငါဟာ လူလုပ္ဖုိ႔
ရွင္သန္ေနျခင္းလား ဘ၀တစ္ခုလံုး
ေသြးေၾကာထဲ လည္ေနတဲ့ စကားတုိ႔
မျမင္ႏုိင္တဲ့ဓါးလို ရင္ကုိ မႊန္း
နာရီေတြ ေရြ႕ေနတယ္
ေ၀ဒနာ ေန႔ရက္ေတြထဲ
အခ်ိန္ဆိုတာ သမားေတာ္ ယံုခ်င္တယ္
ငါ႔ဘ၀ ဘယ္ေတာ့မ်ား အသစ္ျဖစ္မလဲ

ဒဏ္ရာေတြ အလယ္မွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း
ဒဏ္ရာေတြ အလယ္/ထဲ မွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း
မာတိကာ သို႔ .....